Jak uzyskać licencję sportową, regionalną w skokach w Szwajcarii oraz program egzaminu
 |
| / my w Yverdon-les-Bains, 21.09.20 |
Na wstępie chciałam przypomnieć pozostałe artykuły dotyczące zasad w sporcie konnym w Szwajcarii, które nie odbiegają za specjalnie od międzynarodowych zasad zgodnych z FEI (a także od tych przyjętych w Polsce). Różnice to raczej niuanse, ale warto zdawać sobie z nich sprawę.
Poniżej podlinkowany spis treści z bloga:
Tym razem chciałabym szczegółowo przedstawić na czym polega zdobywanie licencji regionalnej w Szwajcarii. Licencja regionalna to mniej więcej polska III, ale umożliwia starty do 135cm, a nie do 125, jak w Polsce.
Aby uzyskać tę licencję, poza możliwością przepisania równoważnej licencji zagranicznej oraz ponad posiadanie wielokrotnie wspomnianego już Brevet Combiné i przynależności do klubu sportowego, należy:
ALBO
- zdać egzamin licencyjny
ALBO
- zaprezentować 8 pozytywnych wyników z konkursów B100/105 na styl zdobytych w ciągu 365 dni
Po co jechać 8 konkursów, skoro wystarczy pojechać 1 egzamin?
Żeby w tym końskim świecie wszystko było takie proste... Egzamin składa się z teorii, ujeżdżenia i skoków. Żeby do niego podejść, nie tylko przydałaby się nam niezła znajomość języka i wiele godzin zakuwania, ale też koń już doświadczony w prezentowaniu się poza domem. Egzamin można oblać z byle powodu, czasem niekoniecznie zależnego od nas i nie można do niego podejść przez następny ponad miesiąc. Za to skoro zdajemy licencję, to i tak i tak może nam się przydać objeżdżenie w zawodach aby każde kolejne, szczególnie już te z licencją, były bardziej rutynowe.
Ponadto, każdy ma inny powód i motywację, żeby tę licencję zdobyć - jedni robią to tylko po to, żeby ją mieć; inni, bo są już gotowi na dużo wyższe konkursy i nie mają ochoty jeździć metrówek; jeszcze innym może być szkoda kasy i chcą ograniczyć do minimum koszty wyjazdów poza stajnię. Każdy koń jest inny i każdy jeździec ma innego konia - jedni mają konie już doświadczone, inni mają konie, które potrzebują zdobyć doświadczenie. Stąd też rozbudowane możliwości podejścia do licencji.
W Polsce także zauważyłam zmiany, kiedyś chyba wystarczyła brązowa odznaka do podejścia do konkursu licencyjnego, a teraz wymagana jest już srebrna. Mimo że konkurs licencyjny wystarczy pojechać w limicie punktów karnych na styl tylko raz, a dobrze, to nadal musimy podejść do 3 różnych egzaminów i o różnych programach żeby tę licencję zdobyć. Próbując sięgnąć pamięcią do polskich konkursów licencyjnych na styl nie przypominam sobie takiego, w którym wielu zawodników by zdało, albo w którym jakiś zawodnik by zdał za pierwszym razem. Chyba nawet Aromer, ponad dekadę temu, słynął z największego odsetka oblanych uczestników. W efekcie i w przeciwieństwie do Szwajcarii, nie ma innej możliwości niż wielokrotne testy, egzaminy i konkursy zanim się tę licencję zdobędzie.
Przebieg egzaminu licencyjnego w Szwajcarii
Program egzaminu
CZĘŚĆ UJEŻDŻENIOWA
Poniżej tłumaczenie tegoż programu:
Wjechać kłusem roboczym.
Zatrzymanie, przedstawienie się i ukłon w stronę dyrektora egzaminu.
Ruszenie kłusem roboczym anglezowanym po 20m kole, przynajmniej jedno okrążenie.
Zmiana kierunku przez środek koła.
Kontynuacja kłusa przez kolejne przynajmniej jedno okrążenie.
Przejście do pełnego siadu w kłusie roboczym.
Wodze do lewej ręki.
Zmiana kierunku przez środek koła.
Zatrzymanie, stój około 4 sekundy.
Wodze w obie ręce.
Ruszenie kłusem roboczym w pełnym siadzie.
Zatrzymanie, stój około 4 sekundy.
Ruszenie stępem i natychmiastowe wykonanie zwrotu na zadzie (półpiruetu).
Natychmiastowe przejście do kłusa w pełnym siadzie.
Przejście do galopu roboczego.
Zmienić kierunek (nogę) w galopie przez środek koła przed jego środkiem, można przez kłusa.
Przejście do kłusa roboczego.
Wjazd na linię środkową koła.
Zatrzymanie w środku koła.
Cofnięcie 3-5 kroków.
Natychmiastowe przejście do kłusa roboczego i powrót na koło.
Przejście do galopu.
Galop wyciągnięty.
Galop skrócony.
Galop wyciągnięty w półsiadzie na wprost wzdłuż placu.
Zatrzymanie z możliwością przejścia przez 3-4 kroki kłusa.
Ruszenie kłusem i przejechanie drągów w półsiadzie, zatrzymanie.
Natychmiastowe ruszenie kłusem i przejechanie szeregu gimnastycznego w półsiadzie.
CZĘŚĆ SKOKOWA
Dopuszczalne są maksymalnie 3 błędy parkuru, które nie zostaną ocenione wyżej niż na 3 pkt.
Zarówno w
ujeżdżeniu jak i w skokach ocena stylu odbywa się w skali 0-5 za element i
należy uzyskać minimum 60/100 pkt aby zdać. W Polsce ocena odbywa się na
zasadzie punktów karnych za błędy, czyli odwrotnie.
Tyle szczegółów i informacji, że laik normalne wymieka. Nigdy nie myślałem, że ten sport jest taki skomplikowany i wymaga az tak wiele zaangażowania (bez pasji ani rusz). Brawo Ty!:)
OdpowiedzUsuńJest to chyba najbardziej sformalizowany sport ekstremalny z wielowiekowymi tradycjami. Każdy przepis z założenia ma za zadanie ograniczyć ilość wypadków, których nawet do lat 80 było nie mało, oraz ewentualne niepoprawne traktowanie tych zwierząt. Laik lub amator - wystarczy, że trafi w dobre ręce, nie musi tego wszystkiego wiedzieć. Dobry instruktor go pokieruje bez przeładowania wiedzą. Ale tak, Ci, którzy nie mają ochoty wsiadać na konia, często nie wiedzą nawet z czym ten sport się tak naprawdę wiąże poza obserwowaniem swoich bardzo nieobecnych w "normikowym życiu" znajomych i bliskich :)
Usuń